GÜLŞAH BOZAN

Halimiz kredi kartından hallice...

Kendimi bildim bileli canım ülkemde malum olan ekonomik krizler hep yaşanır.
Hatta bu dönemlere yönelik kemer sıkma politikası diye de bir uygulama vardır. 
Lakin son yirmi yılı aşkın bir süredir alış veriş çılgınlığına neden olan kredi kartları bu uygulamayı da egale etti.
Enflasyon ne kadar yükselirse yükselsin.
Ekonomi ne kadar kötüye giderse gitsin.
Kimsenin umurunda değil sanki.
Görünüşe bakılırsa halkımız bu durumdan hiç etkilenmemiş.
Krizin başlarında sözlü tepkiler verilse de ilk şoku atlattıktan sonra her şey normale dönüyor ve ekonomik krize karşı verilen tepkiler maalesef eyleme dönüşmeden etkisini yitiriyor.
Yükselen enflasyonla beraber maaşlara ekstra bir zam geldiğini düşünmeyin.
Gelir aynı ancak gider artarak yükselmeye devam ediyor.
Tüketici yaslamış sırtını kredi kartlarına sanki geri ödemesi yokmuş gibi alış verişte sınır tanımıyor.
Belki bu kartlar olmasa tüketici de bütçesine göre alış veriş yapmayı öğrenecek.
Ancak bankaların kurduğu sistem buna izin vermiyor.
Açıkçası kredi kartlarının sunduğu fırsatlar da göz ardı edilebilecekmiş gibi değil.
Yok para puandı, yok bonusdu, yok taksit imkanıydı derken tüketicinin fikrini cezbediyor.
Son derece masum görünen bu kartlar bilinçsiz kullanıcıyla buluşunca da olanlar oluyor.  
Alıyorsunuz, alıyorsunuz sonra ödeme tarihi geldiğinde bir bakıyorsunuz ki diptesiniz.
Gelir belli ama gidere baktığınız da önünüzde ki üç, dört aylık maaşınızı bağlanmış.
İnsanların kendini bu kadar borca sokmanın mantığı nedir anlayamıyorum. 
Markete bir giriyorsunuz sanki kıtlıktan çıkılmış gibi sepetler dolup taşıyor.
Almayın demiyorum alın ama bir haftada ne kadar şey tüketiyorsanız o kadar alın.
Mağazaya girdiğinizde yarın savaş çıkacakmış gibi davranmayın.
Yüz tane kıyafetiniz yirmi tane ayakkabınız olmak zorunda değil.
Her şeyin fazlası ruhumuza yüktür, evimizde fazlalıktır, bütçemize zarardır.
Her şeyden önemlisi müsriflik haramdır.
BENCE DURUM PİSİKOLOJİK…
İnsanlar maneviyatlarında ki boşluğu maddiyatla doldurmaya çalışıyorlar.
Neredeyse hepimiz de (genç, yaşlı, çocuk) önü alınamaz bir doyumsuzluk var.
Ne kadar alırsak alalım bir türlü tatmin olmuyoruz.
Herkesin evinde her şeyden bir tane yok ki en az ikişer üçer tane var.
Bu yolun sonu iyi değil bu apaçık ortada.
Kart kullanan birçok insanda bunun farkın da.
Lakin kartsız yaşamaya ne niyetleri var nede yürekleri.
Peki kredi kartı olmasa ne olur?
Bence her şey çok daha güzel olur.
Belki birkaç ay ya da birkaç yıl zorlanırız ama sorun değil. 
Sonunda rahata çıkacağımızı huzura ereceğimizi bildikten sonra denemeye değer.
İhtiyacımız olan sadece yokluğu benimsemek, elde olan ile yetinmek ve sabretmek.
Sonrası kocaman bir huzur, sonsuz bir zenginlik.
Çünkü dünyada ki en zengin insan borcu olmayan insandır.