FATİH DOĞMUŞ

Durumlar Hiç İç Açıcı Değil

Gündem ekonomi…

Kim ne derse desin, herkesin birinci derecedeki derdi geçim. 

En büyük dert ekmek! 

Ekmek parası yani.  

Zor kazananlar, emeği ile geçinenler, geçim sıkıntısı çekenler; “Ekmek aslanın ağzında derlerdi” eskiden. 

Ve umutla iyimserliği birlikte ortaya koymak, cesareti teşvik için de eklerlerdi hemen; “sıkıntı yok.” 

Şimdi ekmek aslanın midesinde.

Hatta ininde?  

Birçok insan için sıkıntı var. 

Aslında herkes için sıkıntı çok.  

İşin gerçeğini kimse söylemiyor.

Gerçeği de ben yazayım. 

Cumhuriyet tarihinde ilk kez herkes sıkıntıda.

Her kesim zorda. 

Emekçinin sıkıntısı hep vardı, hep konuşulurdu ama bu defa kriz ve işsizlik emekçi için hayat memat meselesine kadar geldi, dayandı. 

Dedim ya, toplumun her kesimi sıkıntıda...

Esnaf sıkıntıda, çiftçi sıkıntıda, sanayici zorda, turizmci darda…

Medya var olma uğraşında.

Siyasetçiler ise kavgada.  

Say sayabildiğin kadar…

Pandemi; bunların hepsinin üzerine çökmüş bir karabasan. 

Çözüm? 

Çözüm şimdilik yok.

Gözükmüyor. 

Sorun yok diyen sorunu çözemez. Faizdi, finanstı, kurdu, altındı…

Çıktıydı, düştüydü, olacaktı, olmayacaktı…

Ben dediydim, sen yapmadıydın…

Suç senindi, yok benimdi (laf aramızsa, kimse bunu demiyor.)

Sonuç sıfır.

Elde var yine sıfır.  

24 Ocak 1980’den bu yana üretmedik.  

Son 20 yıldır da tüketiyoruz.

Üretim zor geldi bize.

Borçlanmak çok kolay.  

“Borçlanmadan biriktiremiyorum” kültürünü edindik hepimiz. 

Borçlandık ama üretmedik. Borçlandık ve çılgınca tükettik.  

Borçlandıranlar zengin oldu, borçlananlar yoksulluğu kader belleyip şükretme ile teselli buldu. (şükretmesini iyi ki öğretmişiz.). 

CIZZZ!!!

Şimdi “sabır” deniyor.  

Ufukta umut olsa, sabırda edilir ama umut yok umut. 

Tek gerçek var. O da sıkıntı. Başlığa dönerek bitireyim. 

Sıkıntı çok!